بررسی و اولویت بندی توان‏ها و زیرساخت‏های توسعۀ گردشگری با روش‏های تصمیم‏گیری چند‏معیاره (مورد مطالعه: شهرستان‏های استان کردستان)

در جهان امروز، صنعت گردشگری توسعۀ فراوانی پیدا کرده است. بسیاری از کشورهای توسعه‏یافته و درحال توسعۀ جهان توانسته‏اند وضعیت گردشگری و توریسم خود را بهبود بخشند و با ایجاد مشاغل خدماتی برای گردشگران‏، بسیاری از مشکلات شهری، از قبیل بیکاری و پایین بودن سطح درآمد را رفع کنند. با توجه به اهمیت صنعت گردشگری و وجود پتانسیل‏های گردشگری در استان کردستان، اولویت‏بندی مناطق مختلف این استان جهت برنامه‏ریزی‏های مناسب و کارا به منظور خدمات‏رسانی بهتر و عدالت اجتماعی و اقتصادی در سطوح مناطق مختلف ضروری می‏نماید. روش پژوهش توصیفی ـ مقایسه‏ای و نوع آن کاربردی است. روش گردآوری اطلاعات نیز کتابخانه‏ای ـ اسنادی است. در این پژوهش، با استفاده از مدل topsis و vikor به اولویت‏بندی شهرستان‏های استان کردستان بر اساس 12 معیار اصلی در 4 سطح (فرابرخوردار، برخوردار، نیمه برخوردار، فرو برخوردار) پرداخته‏ایم. با توجه به نتایج به دست آمده، شهرستان سنندج در سطح فرابرخوردار و شهرستان‏های دهگلان و دیواندره در سطح فرو برخوردار (محروم) به لحاظ شاخص‏های زیرساختی گردشگری قرار گرفته‏اند. همچنین، طبق نتایج روش ضریب پراکندگی نیز معیارهای: تعداد فروشگاه‏های صنایع دستی و تعداد دفاتر خدمات مسافرتی و گردشگری و شرکت‏های حمل و نقل و مسافرتی به طور نابرابری در میان شهرستان‏های این استان توزیع شده است که توجه مسئولان و مدیران شهرها جهت تقویت و احداث این اماکن در شهرستان‏های این استان و پیشرفت این صنعت ارزشمند را می طلبد.